* আহোমৰ ফুৰা-লুং ধৰ্ম (ණ চাও নগেন হাজৰিকা)

 

 * আহোমৰ ফুৰা-লুং ধৰ্ম (ණ চাও নগেন হাজৰিকা)

আহোম মানুহৰ এটা নিজা আম- ছু ছিন বা ধৰ্ম আছে।চাওলুং চুকাফা আৰু তেখেতৰ সহযাত্ৰী প্ৰ্ৱজনকাৰীসকলে মুংদুনচুনখামলৈ আহোতে সেইটো লগত লৈ আহিছিল।তাকে ফুৰা-লুং আম-ছু-ছিন বা আহোম ধৰ্ম বোলা হয়।এই ধৰ্মটো মাত্ৰ তাই মানুহৰহে ধৰ্ম আৰু সেয়েহে তাই মানুহৰ বাহিৰে অন্য জনগোষ্ঠী লোকৰ মাজত ই প্ৰ্সাৰিত হোৱাৰ অৱকাশ নাই।অৱশ্যে হেৰাই যোৱা তাই মানুহক এই ধৰ্মই আঁকোৱালি ল’ব পাৰে।

   আহোমৰ ধৰ্ম কাৰ্য সমূহক ‘খ্যেক’,’লুং’, ‘ক্লুং’,’মে’,’প্লেক’ আদি আহোম শব্দ যোগে প্ৰ্কাশ কৰা হয়। আটাইকেইটা শব্দই পূজা শব্দকে বুজাই যদিও পূজা শব্দটো বৰ শিথিলকৈ গ্ৰহণ কৰা হয়। ৰাজপাট খাই থকা চাওলুং বা চাওফা সকলে চুমচেঙ মূৰ্তিটোক কৰা পূজা বাহিৰে আহোম ধৰ্মটোত কোনো মূৰ্তি পূজাই স্থান নাই।পুঠাও লুং লেংদন প্ৰ্মূখ্যে পূৰ্বপুৰুষ সকলক এট ধৰ্মত পূজা কৰা হয়।তাই আহোমৰ পাৰস্স্পৰিক খাদ্য যেনে লুকলাও কাইছেং প্ৰ্মূখ্যে অন্যান্য নিৰামিষ আমিষ খাদ্য উমহেউ কৰা হয়।তদুপৰি অদৃশ্যমান মহান ফুৰা বা ফুৰালুং( ফু=গৰাকী,স্বামী ৰা= অধিক,সকলো লুং=মহান) জনো একপ্ৰকাৰে আমাৰ পূৰ্বপুৰুষ কাৰণ তেখেতে আমক স্ৰ্জন কৰিছে।

  আহোম ধৰ্মৰ এই পূজা সমূহৰ বাবে একোখন খ্যেকলাই আছে।আৰু এই ধৰ্মৰ ঘাই পুথিখন হ’ল পেঞ কাকা। পেঞ কা কাত বহু কেইটা খণ্ড আছে তাৰ ভিতৰত লিট লাই,লাই কু মৌঙ,পুন কু মৌং,লিট লাই টু,লিট লেংদন, নাং হুন ফা, দয় লাই, পুন ঙি ঙাও খাম ইত্যাদিয়েই ঘাই। এই পেঞ কাকা আৰু খ্যেক লাই সমূহ চাওলুং চুকাফাৰ লগত ম’চাম, মছাই সকলে লৈ আহিছিল। অৱশ্যে খ্যেক লাই চে ৰাই দয়( চৰাইদেউ) বৰবিধিখন মুংদুনচুনখামত ৰচনা কৰা। কিন্তু তেনে কৰোতে প্ৰাচীন তাই ধৰ্মৰ ময় দাম পূজা বিধিৰ ওপৰত সম্পূৰ্ণকৈ ভিত্তি কৰা হৈছিল।আহোম ধৰ্মটো বহুতে তাও ধৰ্ম, কনফুচিয়াচ ধৰ্ম, বৌদ্ধ ধৰ্ম আদি বুলিও কয়।লগতে আহোম ধৰ্মৰ বহুতো দেৱতাক হিন্দু ধৰ্মৰ দেৱতা বুলি কবও বিচাৰে। ভালদৰে চালি জাৰি চাই দেখা যায় যে তাও ধৰ্মৰ পূৰ্বপুৰুষৰ পূজা, পাৎছি কৰা প্ৰথা আহোম ধৰ্মত প্ৰ্তক্ষ্য ভাৱে বিৰাজমান। অন্যহাতেদি তাও ধৰ্মৰ বৌদ্ধিক আৰু স্বাস্থ্য সম্পৰ্কীয় ভাগ সমূহৰ কাৰ্য কৰ্মখিনি কম বেছি পৰিমাণে আহোম ধৰ্মত কৰা হয়।কিন্তু আহো ধৰ্মত এনে কিছু নীতি আছে যিখিনি তাও ধৰ্মত নাই। অনুহাতেদি কনফুচিয়াচ ধৰ্মত মানৱতা মানুহৰ পৰিস্থিতি চৰকাৰৰ কৰ্তব্য উৎসৱ পালন আদি ৰীতি নীতি আহোম ধৰ্মতো আছে কিন্তু আহোম ধৰ্মটো প্ৰতক্ষ্য ভাৱে কনফুচিয়াচ ধৰ্ম নহয়।আহোমৰ ফুৰালুং পূজাত চাকি জ্বলোৱা কুঞ-লাক লিং আৰু চক্লংত ব্যৱহিত মৰলখন দেখি বহুতে আহোম ধৰ্মটো বৌদ্ধ ধৰ্মৰ এটা ভাগ বুলি কবলৈ বিচাৰে।তেওঁলোকৰ আউল লাগিছে এইখিনিতে যে ফু ৰা বা ফ্ৰা শব্দৰ অৰ্থ তেওঁলোকে বুদ্ধ বুলি ভাৱে আৰু সেয়েহে অন্ধযুক্তি দিবলৈ উদ্যত হৈ তেওঁলোকে কয় যে আহোমৰ ফুৰালুং ধৰ্মটো বৌদ্ধ ধৰ্ম।কিন্তু ভাষিক বিশ্লেষণ কৰি দেখা পোৱা যায় যে ফু=গৰাকী ৰা=অধিক,সকলো অৰ্থাৎ সকলোৰে স্বামী জন হ’ল ফু ৰা বা ফ্ৰা। তাই মানুহে বুদ্ধক ফ্ৰা বা ফুৰা বুলি কয়। কাৰণ বৌদ্ধ ধৰ্মত ভগৱান নাই।আৰু বৌদ্ধ ধৰ্ম গ্ৰহণ কৰাৰ পাছত সেই ধৰ্মত ভগৱানৰ অভাৱত পূৰ্বতে বিশ্বাস কৰা ভগৱানজনৰ পৰিৱৰ্তে বুদ্ধকে ভগৱান বুলি তেওলোকে মানি লোৱাৰ বাবে ফ্ৰা মানে বুদ্ধ বুলি ধৰি ললে।কিন্তু আহোম ফ্ৰা মানে প্ৰাচীন তাই ধৰ্ম মতে ঈশ্বৰক বুজাই। যেনে কুঞ-ইং-কা-ফ্ৰা,মা-লি-খা-ফ্ৰা,ঙাও চেং বং ফ্ৰা ইত্যাদি।এই ফ্ৰা সকলৰ ওপৰতো এজন মহান ফ্ৰা বা ফুৰা আছে।সেইজনেই হ’ল ফুৰা লুং।যিজনৰ আকাৰ নাই,অস্তিত্ব আছে, যিজন সৰ্বজ্ঞানী, সৰ্বশক্তিমান আৰু সৰ্বব্যাপ্ত।বুদ্ধৰ থকাৰ দৰে সিজনৰ মানৱিক গুণাগুণ নাই।বুদ্ধিস্ত সকলে কয় যে বুদ্ধই বৌদ্ধপ্ৰাপ্তি যি জোপা গছ(বুদ্ধিবৃক্ষৰ তলত) কৰিছিল। সেইজোপাকে আহোম ধৰ্মত কুঞ-লাক-লিং হিচাপে মনা হয়। এইটো বৰ যুক্তিহীন যুক্তি।কাৰণ গছ আকাৰৰ লাক এদাল সাজিবলৈ যদি সেইদাল বুদ্ধিবৃক্ষ হ’ব পাৰে তেন্তে খৃষ্টান ধৰ্মৰ খৃষ্টমাছ গছ দাল অন্যধৰ্মত পূজা কৰা গছবোৰ বুদ্ধিবৃক্ষ নহ’ল কিয়?এইখিনিতে আমি মনত ৰাখিব লাগিব যে বুদ্ধিবৃক্ষ আছিল এজোপা ডিমৰু গছ। কিন্তু অন্যহাতেদি কুঞ-লাক-লিং দালৰ আকাৰ ডিমৰু গছৰ নিছিনা নহয়।আৰু আহোম ধৰ্মত ডিমৰু গছক পৱিত্ৰ বুলি গণ্য কৰা নহয়। সেয়েহে কুঞ-লাক-লিং দাল ডিমৰু গছৰ প্ৰ্তৃক বা বুদ্ধিবৃক্ষ হ’ব নোৱাৰে।কুঞ-লাক-লিং দাল হ’ল জগতবৃক্ষ,যি জোপাই মহাবিশ্বক ধৰি ৰাখে আৰু আহোম ধৰ্মমতে বোধহয় সেইদাল নাহৰ গছহে।আকৌ দেখা যায় যে চক্লঙ( চ=লগ লগোৱা,ক্লঙ=পূজা) বা চক্লঙত ব্যৱহাৰ কৰা মৰল(তি-ফী)খন বৌদ্ধ ধৰ্মৰ মৰলখনেই বুলি ধিতিঙা পণ্ডিত কিছুমানে কয়।কিন্তু প্ৰকৃততে চক্লঙৰ মৰল খন হ’ল পেঞ কাকাত উদ্ধৃত “জাও-কাও বা কাও- মক- জং” খনহে। ডক্টৰেট উপাধিধাৰী এজন দুজন পণ্ডিতে ভুলতে বুদ্ধিস্ত মৰল খনৰ ছবি অসমীয়াত লিখা চক্লঙ বিধিত সন্নিবিষ্ট থকাৰ বাবেই বা দুই এজন মলুং, শিল্পী আদিৰ ভ্ৰান্ত ধাৰণাৰ বাবেই এই ভুলটো হ’বলৈ পালে।১০১ গছ চাকি বহাগ বিহুত খোৱা ১০১ বিধ শাক, লুকলাও বনোৱা পিঠাত ১০১ বিধ বন আদিৰ ধাৰণা আহোমৰহে আছে।তদুপৰি বুদ্ধিস্ত হলে ভিক্ষু হ’ব লাগে। আহোম ভিক্ষু হোৱাৰ কোনো নজিৰ নাই।আহোম বুদ্ধিস্ত হোৱা হ’লে ৬০০ বছৰীয়া ৰাজত্ব কালত বহুত বৌদ্ধ ম্ন্দিৰ গঢ়ি তুলিলেহেঁতেন, হালধীয়া কাপোৰ পিন্ধি থাইলেন্দৰ দৰে অসমখনো বুদ্ধিস্ত দেশ হ’লহেতেন,প্ৰাণী পাৎছি, তাই-ছি,থাম আদি কৰি ৱান ফি পূজা নকৰিলহেঁতেন,ৰজা সকলে যুদ্ধ বিগ্ৰহ নকৰি ‘বুদ্ধ্ং শৰণং গচ্ছামি’হে কৰিলেহেঁতেন, দেশতকৈ মোমাইকে ডাঙৰ হ’বলৈ দিলেহেঁতেন,বৌদ্ধ ধৰ্মীসকলে শৱ দাহ কৰাৰ বিপৰীতে আহোমে আজি পৰ্যন্ত মৈদাম দি নাথাকিলহেঁতেন।অন্যহাতেদি আহোম ধৰ্মৰ বহুতো উপৰিপুৰুষ ফী,চাং আদিক হিন্দু দেৱ দেৱতা বুলি কবলৈ বিছৰা গুৰিতেই আছে হিন্দুসকলে আহোমক হিন্দু(দাসহিন্দু) সজা পৰিকল্পনা আৰু বহু আহোমে কাউৰী হৈও মৌৰা চৰাই পাখি গুজিবলৈ কৰা অপচেষ্টা।

   আহোম ধৰ্মৰ বৈশিষ্ট সমূহ-১। এই ধৰ্মত অন্য জাতিৰ মানুহক দিক্ষিত কৰা নহয়। কাৰণ ই মাত্ৰ তাই মানুহৰহে ধৰ্ম। যি সকল আহোমৰ ওপৰত অন্য ধৰ্মৰ প্ৰভাৱ পৰিছিল সেইসকল ‘কাণী আই জনিহে আছ্ল আই’ বুলি বুজি পাই নিজ ধৰ্মলৈ ঘূৰি আহিলে তে তে তে কৰোৱা হয়।‘তে তে তে’ অৰ্থাৎ সত্য সত্য সত্য। ২। আহোম ধৰ্মটো বৰ সহজ সৰল, ইয়াত ৰজা, মাক দেউতাক, শশুৰ শাহুৱেকৰ বাহিৰে অন্যৰ ভৰিত ধৰাৰ নিয়ম নাই। আঁঠুকঢ়া নিয়মো নাই। থিয় হৈ বা বহিয়েই ভগৱানক, ৰাইজক বা জেষ্ঠ্য জনক খ্ৰুপতাং কৰিব পাৰে।৩। অন্যধৰ্মত থকাৰ দৰে আহোম ধৰ্মত টিপিকেল আত্মা বোলা সত্বা এটি নাই।আছে মাথো ডাম , ফী, খ্বন, মিং আদিহে।৪।আহোম ধৰ্মত ভাতৃত্ববোধ প্ৰ্কট। সেয়েহে ফুৰা লুং পন্থী সকলোকে ‘চাও ক’, ‘মে ক’ সম্বোধন কৰা হয়। এনে এটা অত্যাধুনিক আৰু জাতি উৎকৰ্ষ সাধক ধৰ্মটোলৈ সকলো আহোম ঘূৰি অহাতো যুগৰ আহব্বান আৰু প্ৰ্ত্যেকজন আহোমৰ জাতীয় কৰ্ম।অন্যথা আহোম জাতি বিচিন্ন হোৱাতো দেখা পাবলৈ বেছি দিন অপেক্ষা কৰিব নালাগিব।আহোম ধৰ্মত উমৰ মাজত আহোম জাতিটোক উমনি দিয়ক, দেখা পাব প্ৰ্কৃত তাই আহোমৰ জন্ম হৈ জাতিটোক পুনৰ জয় জয় ময় ময় কৰি জগত বিখ্যাত কৰি তুলিব।