নিচাদেউৰ সান্নিধ্যত একলম ණ...নাঙ দেৱজ্যোতি ফুকন

নিচাদেউৰ সান্নিধ্যত একলম
                     ☞ নাঙ দেৱজ্যোতি ফুকন
                         পাটসাঁকো
       ছশবছৰীয়া স্বাধীন অসমৰ গৌৰৱোজ্জ্বল যুগৰ ইতিহাস ঐতিহ্য দাপোণ স্বৰূপ আহোম ভাষা আৰু সাহিত্য সংস্কৃতিৰ বৌদ্ধিক বিকাশ,  উত্তৰণ আৰু পুনৰুদ্ধাৰ ক্ষেত্ৰত আহোম সকলৰ পুৰোহিত শ্ৰেণী মহন-দেওধাই -বাইলুঙসকল আছিল অন্যতম ৷ তাই পুৰোহিত পণ্ডিত সকলে ঐতিহ্য পৰম্পৰা ৰক্ষাৰ্থে অহোপুৰুষাৰ্থৰে জাতিৰ অস্তিত্ব পৰিচয় বহন কৰি নিজা ভাষা সংস্কৃতিৰ সাঁচিপতীয়া পুথি -পাঁজি চৰ্চাত ব্ৰতী হৈ যিসকল নমস্য ব্যক্তিয়ে অশেষ দুখ কষ্ট ত্যাগেৰে আজীৱন অগ্ৰণী ভূমিকা গ্ৰহণ কৰি অৱদান দি আহিছে তেওঁলোকৰ ভিতৰত কিন্তু ডামচাও জোনাৰাম চাঙবুন নিচাদেউৰ কৃতিত্ব আৰু এক সুকীয়া স্থান আছে ৷
      বিগত চাৰিটা দশকত তাই ভাষা সংস্কৃতিৰ গৱেষক উপাসক,  তাই পণ্ডিত,  তাই শিক্ষক,  গীতিকাৰ,  চিন্তাবিদ হিচাবে তেখেতে ইতিহাসৰ গভীৰ সোঁতত নিজকে বিলিন হৈ দেহে কেহে জীৱনজোৰা কৰ্মেৰে দুখ বেদনাক অতিক্ৰম কৰি নানান ধৰণৰ সৃষ্টিশীল শৈলীৰে কৰ্মৰাজিৰ পৰিচয়ে উত্তৰ পুৰুষলৈ বাট দেখুৱাই গ'ল ৷ এনে এজন ব্যক্তিৰ শূন্যতাত আমিবোৰ নিৰৱ নিস্তব্ধ ৷ তেখেতৰ আদৰ্শ সদায় চিৰস্মৰণীয় ৷
           নিচাদেউৰ সাহিত্যক কৰ্মৰাজি বিশেষভাৱে শলাগ লব লাগিব ৷ কিয়নো তাই আহোম ভাষাৰ মূল্যবান আপুৰুগীয়া সাঁচিপতীয়া পুথি অসমীয়া ভাষালৈ অনুবাদ কৰে আৰু সেই পুঁথিবিলাকৰ পৰা জ্ঞান আহৰণ কৰি কেইবাখনো গ্ৰন্হ লিখি উলিয়াইছিল ৷ তেনে কেইখনমান গ্ৰন্থ হৈছে —
       নাঙ হুন ফা,  চাও আৰু তাও,  বিশ্ব নাৰী মহা তীৰ্থ,  চুম ফা ৰুঙ চুম ছেঙ্ ৰুম ছেঙ্ ম্যুঙ,  অসম বুৰঞ্জী জী উ শ্বহীদ,  নাঙ্ জয় ছেঙ্ তে,  পূজাবিধি,  লিক খম তাই,  হৃদয় শৰাই,  চাওলুঙ ছ্যুকাফা , মোৰ অমৰ জীৱন,  কবিতা নেওতা পুথি আৰু গৱেষণামূলক লেখনি ৷ তেখেতৰ চিন্তা চৰ্চা লেখনি বহু উৰ্দ্ধত আৰু গভীৰত্ব অধ্যয়নৰ পৰিসীমাই পঢ়ুৱৈ সমাজক অধ্যয়ন পুষ্ট কৰি তোলে ৷
তাই ভাষাৰ উপৰিও তাইমূলীয় দেশৰ বিভিন্ন ভাষাৰ যেনে - থাই,  চীন,  ব্ৰামিজ,  খামটি,  খাম-য়াং,  ফাকে  , আইতন,  তুৰুং ইত্যাদি ভাষাৰ সাদৃশ্য আৰু বৈসাদৃশ্যবোৰ সুন্দৰভাবে তুলনামূলক অধ্যয়ন কৰি বিশ্লেষাত্মক ৰূপত পাণ্ডিত্যৰ গৰিমা নিদৰ্শন দাঙি ধৰিছিল ৷
       সাংস্কৃতিক গৱেষক মূখপাত্ৰ হিচাপে বিভিন্ন দেশী -বিদেশী পৰ্যটক আৰু গৱেষক সকলে তেখেতৰ ঘৰলৈ আহি ভাৱ-বিনিময় কৰিছিলহি ৷ বিশেষকৈ অষ্ট্ৰেলিয়াৰ গৱেষক ষ্ট্ৰীফেন মোৰে নিচাদেউ ঘৰলৈ প্ৰায়েই আহে আৰু নিচাদেউৱেও খুউৱ ভাল পাইছিল ৷ আনকি শৰ্যাগত অৱস্থাটো গৱেষকজনক বিছাৰিছিল ৷
        মহন-দেওধাই-বাইলুং সন্মিলনৰ দ্বাৰা ১৯৭৪ চনতে তাই ভাষা চৰ্চা গৱেষণা আৰু প্ৰচাৰৰ মৰ্মে প্ৰতিষ্ঠা কৰা কেন্দ্ৰীয় তাই একাডেমী পাটসাঁকোত ডামচাও জোনাৰাম নিচাদেউৱে সহ: শিক্ষক হিচাপে যোগ দি শেষৰফালে উপাধ্যক্ষ ৰূপে কৰ্মভাৰ চলাই যথা সময়ত অৱসৰ গ্ৰহণ কৰে ৷ একমাত্র তাই ভাষা শিক্ষাদানত ব্যস্ত নাথাকি একেসময়তে তাই গীতমাত ৰচনা কৰাৰ লগতে তাৰ সুৰ সংযোজন কৰি ইতিমধ্যে অনেক জনপ্ৰিয় গীত সমাজলৈ অবদান দি গৈছে ৷ তাই আহোমৰ লোক গীতৰ অাধাৰত লোকনৃত্য 'লাই লুঙ খাম' নৃত্যটি নাম পদসমূহ সৃষ্টি কৰি মঞ্চ প্ৰদৰ্শনৰ উপযোগী কৰি এটি মহৎ কাম কৰিলে ৷ তাৰ বাবে তেখেতৰ ওচৰত চিৰঋণী ৷ বৰ্তমানেও এই নৃত্যটি জনপ্ৰিয়তাৰ শীৰ্ষস্থানত ৷ কেৱল সেয়ে নহয় তাই আহোম সকলৰ যিকোনো সভা সমিতিৰ পতাকা উত্তোলনৰ সময়ত উপযোগী কৰি তুলিবৰ বাবে প্ৰয়োজনবোধ কৰি এক সুন্দৰ প্ৰচেষ্টাৰে তাই জাতীয় সংগীতৰূপে 'ৰাও জিন ছি ৰিট দাই নি' 'আমি শক্তিকামী আমি সৃষ্টিকামী' গীতটি ৰচনা কৰি প্ৰশংসা বুটলিবলৈ সক্ষম হ'ল ৷ ইয়াৰ উপৰিও শেহতীয়াকৈ বেজবৰুৱা দেৱৰ ৰচিত 'অ' মোৰ আপোনাৰ দেশ'…… নামৰ জাতীয় সংগীতটি তাই ভাষালৈ নিজৰ হস্তলিপিৰে অনুবাদ কৰে ৷ অসমৰ বিভিন্ন স্হানত ইতিমধ্যে এই গীতটি পৰিবেশন কৰি সহস্ৰজনৰ  প্ৰশংসা বুটলিছে ৷ তেনেদৰে তাই সংস্কৃতিৰ দিশটো মনোনিবেশ কৰি ভালেকেইটা নৃত্য গীতৰ মূল আধাৰ সৃষ্টি কৰিছে ৷ যিকেইটা নৃত্য বৰ্তমান অতি জনপ্ৰিয়তা লাভ কৰিছে ৷

এনেকৈয়ে নিচাদেউৱে পণ্ডিত শ্ৰেণীৰ ভাষা সংস্কৃতি চৰ্চাৰ অতি পুৰণি অনুষ্ঠান মহন -দেউধাই-বাইলুঙ সন্মিলন,  অসম (১৯৬২ চন) জন্মৰ সৈতে জড়িত হোৱাৰ লগতে ১৯৮০-৮১ চনত জন্ম লাভ কৰা পূৰ্বাঞ্চল তাই সাহিত্য সভাৰ প্ৰতিষ্ঠাপক উপ - সভাপতি ৰূপে কাৰ্যভাৰ চলাইছিল ৷ ১৯৭৫ চনত জন্ম লাভ কৰা সদৌ অসম ফুৰালুঙ সংঘৰ বিশেষ উদ্যোগত প্ৰধান সম্পাদক,  সদৌ অসম মহন-দেওধাই-বাইলুঙ সন্মিলন ১৯৮৫ চনত সভাপতি,  সদৌ অসম তাই-আহোম ছাত্ৰ সন্থা সহকাৰী সম্পাদক ১৯৬৫ চনত ছিলং,  ২০০৭ চনত অান্ত:জাৰ্তিক তাই ভাষাৰ সংস্কৃতিৰ গৱেষণা সংস্থাৰ সদস্য ৷ এনেদৰে বিভিন্ন সংগঠনৰ লগত জড়িত হৈ ভাষা সংস্কৃতিৰ সংৰক্ষণ,  প্ৰচাৰ আৰু প্ৰসাৰ আদি কৰ্মতকৰ্ম লিপ্ত হৈছিল ৷ সেইদৰে ১৯৮০ চনত বকতা কৰঙা তাই সাংস্কৃতিক সংঘ নামৰ এক অনুস্হানৰ প্ৰতিষ্ঠাতা সকলৰ অন্যতম ব্যক্তি ৷ বকতা কৰঙাতেই তাই সংস্কৃতিৰ গীত -মাত,  নৃত্য নাটক প্ৰদৰ্শন কৰাত বিশেষভাৱে আগভাগ লৈছিল আৰু সেই ঠাইৰ পৰা তাই সংস্কৃতিৰ পথাৰখন উদ্ভাসিত হৈছিল ৷
       অসম দেশ আৰু অসমীয় জাতীয় জীৱন অনন্য সংস্কৃতিৰে সমৃদ্ধ ৷ তাই আহোম লোকগীতৰ নৃত্য নাটিকাৰ সাৱলীল সুৰধ্বনিৰে উপচি থকা বিহুগীত,  বনগীত, মে-ডাম-মে-ফী, আইনাম,  চকলঙ নাম,  পৰমেশ্বৰ ফুৰা নাম,  পৰমায়ু গীত ইত্যাদি অনুপম সুৰৰ ঋঙ্কাৰ,  সন্মোহনী সুৰৰ সাগৰ ঢৌৱাই জাতীয় জীৱন অতিবাহিত কৰাৰ ক্ষেত্ৰত পথ প্ৰদৰ্শক ব্যক্তিজনেই হ'ল জোনাৰাম ছাঙবুন ফুকন ৷
      নিচাদেউ সৈতে মোৰ সান্নিধ্য একেবাৰে সৰুৰে পৰাই ৷ মোৰ দেউতাৰ সমতুল্য ৷ সেইহেতুকে নিচাদেউক বহুত শ্ৰদ্ধা কৰো ৷ শিক্ষাৰ ক্ষেত্ৰতে হওক বা সাংস্কৃতিক ক্ষেত্ৰতে হওক,  তেখেতে বহুত উৎসাহ প্ৰেৰণা যোগাইছিল ৷ ১৯৮৪ চনত কেন্দ্রীয় তাই একাডেমী পাটসাঁকো তিনি বছৰীয়া পাঠ্যক্ৰম মোৰ মোৰ গুৰু আছিল ৷ নিচাদেউক মই এটা কথা লক্ষ্য কৰিছিলো যে,  পাঠদান কৰোঁতে সদায় দাৰ্শনিক চিন্তা ধাৰণাৰ মাধ্যমেদি ছাত্ৰ ছাত্ৰীৰ বুজাব বা জ্ঞান দিব বিছাৰে ৷ বহু নজনা কথাই তেখেতৰ পৰা জ্ঞান লাভ কৰিব পাৰিছিলো ৷
কেন্দ্ৰীয় তাই একাডেমীত পঢ়ি থকা সময়তেই তাই গীত মাত শিকিছিলোঁ,  একমাত্ৰ নিচাদেউৰ প্ৰেৰণাত ৷ সেই সময়ছোৱাত তাই একাডেমীতএকাডে তিনিজন শিক্ষক,  অধ্যক্ষ,  ডামচাও শিৱ মহন,  সহ: শিক্ষক পুষ্প মহন আৰু নিচাদেউ ৷ তেখেতসকল যদিও আমাৰ মাজত নাই তথাপিও তিনিজন তাই শিক্ষা গুৰুলৈ প্ৰণিপাত জনাইছোঁ ৷ তেখেত সকলক ধন্যবাদ আৰু শলাগ লব লাগিব যে তেখেতসকলে যদি তাই ভাষা সংস্কৃতিৰ অংগৰূপে স্বীকৃতি নহ'লহেতেন হয়টো আজি আমি ১৯৯৪ চনত তাই ভাষাৰ শিক্ষক পদত নিযুক্তি নহ'লোহেতেন ৷
         নিচাদেউৰ পৰা বহুত মৰম পাইছিলো ৷ তেখেতৰ প্ৰতিটো গীতেই মোৰ বাবেই হৃদয়ত স্পন্দন স্বৰূপ ৷ তেখেতৰ সৈতে অসমৰ বহু ঠাইৰ বহু অনুষ্ঠানলৈ যোৱাৰ সৌভাগ্য ঘটিছিল ৷
        ২০০৮ চনৰ শিৱসাগৰত অনুষ্ঠিত হোৱা পহিলা বহাগৰ এটি আনন্দময় ঐতিহ্যময় স্মৰণীয় মূহূৰ্তৰমূহূ কথা ৷ অতীজৰ সংস্কৃতি প্ৰেমী আহোম স্বৰ্গদেউসকলৰ ৰাজপৃষ্ঠপোষকতাত যিদৰে ৰংঘৰৰ বাকৰিত ৰজা প্ৰজা সকলোৱে মিলি ৰঙালী বিহুৰ ৰং ৰহইচ উপভোগ কৰিছিল ঠিক সেইদৰে ইং ১৪/০৪/২০০৮ তাৰিখে পহিলা ব'হাগৰ দিনা ৰাজকীয় পদ্ধতিৰে ৰংঘৰ বাকৰিত ৰাঙলী বিহুৰ আয়োজন কৰা প্ৰস্তুতিৰে শিৱসাগৰ জিলাৰ কৃৰ্তিচিহ্ন সংৰক্ষণ সমিতিৰ সৌজন্যত ৰঙালী বিহু উদযাপন সমিতিয়ে তাই সংস্কৃতিক গৱেষক ডামচাও জোনাৰাম চাঙবুন ফুকনদেৱেক পহিলা ব'হাগৰ দিনা  ৰাজ মৰ্যাদাৰেৰ স্বৰ্গদেউ অাসনত বহুৱালে ৷ হাতীক উঠি শোভাযাত্ৰা কৰোৱালে ৷ সেই স্মৃতি কেতিয়াও নাপাহৰো ৷ সেই অনুষ্ঠানটো শুভাৰম্ভ কৰিবলৈ তাই আদি প্ৰাৰ্থনা 'আই ছিঙ লাও' গাবলৈ মোকো নিমন্ত্ৰণ জনাইছিল ৷ নিচাদেউ আৰু মই দুয়ো একেলগ গালো ৷

২০০৬ চনত পূৰ্বাঞ্চল তাই সাহিত্য সভাৰ পাটসাঁকো সোণালী জয়ন্তী অধিৱেশনত তাই সাহিত্য সভাৰ উদ্যোগত এটি গীতৰ শ্ৰৱ্য কেছেট উন্মোচন কৰা হৈছিল ৷ সেই কেছেটটিত নিচাদেউৱেও কন্ঠদান কৰিছিল ৷ কেছেটটিৰ নাম আছিল 'চে-ৰাই-দয়' ৷ কেছেটটিত সুৰৰ সঞ্চাৰ,  সুৰ নিগৰাবলৈ পাই তেখেতে মনত বৰ আনন্দ পাইছিল ৷ তদুপৰি ২০১১ চনত পূৰ্বাঞ্চল তাই সাহিত্য সভাৰ যোৰহাট ন-কছাৰী অধিৱেশন 'চাও ফুৰা' নামৰ এটি শ্ৰাৱ্য কেছেট উন্মোচন কৰা হৈছিল ৷ সেই কেছেটটিত নিচাদেউৱে লিখা এটি গীত আছিল ৷ গীতটোৰ নাম 'মে নাম মাই হুউলী' এই গীতটোৰ সুৰ মোৰেই আছিল৷আছিল নিচাদেউক কেছেটটি মই ঘৰতেই শুনালো ৷ তেখেতে গীতটো শুনি আৱেগিক হৈ উচুপি উঠিছিল ৷ মইও ৰব নোৱাৰিলো ৷ গীতটো শুনাৰ শেষত এটা কথা মোক কৈছিল ' সোণজনী , তুমি মেৰ গীতবোৰ সুৰ দিহলৈ চেষ্টা কৰিবা আৰু গীতবোৰ জীয়াই ৰাখিবা ৷ তোমাক দিবলে মোৰ আৰু একো নাই ৷ নিচাদেউৰ এই কথাষাৰে মোক বাৰে বাৰে আমনি কৰে ৷
   নিচাদেউৰ শৰ্যাগত অৱস্হাতো এটা কথা প্ৰায়েই কৈছিল 'চুম ফা ৰুঙ ছেঙ ম্যুঙ' নৃত্য নাটিকাখন আৰু ' ছ্যুকাফাৰ ' ওপৰত কৰা ভি.চি.ডি এখন কৰিবলৈ মোৰ বৰ ইচ্ছা আছিল  ৷ কিন্তু নহ'ল গৈ আৰু ৷ নিচাদেউৰ এই কথা আৰু আশাবোৰ পূৰণ কৰিব নোৱাৰিলো আৰু তাৰ বাবে মই দুখিত ৷
     শেষত আমি আপোনাৰ গীতবোৰ চিৰযুগমীয়া হৈ থকাৰ প্ৰয়াস কৰিম ৷ আপুনি য'তেই নাথাকক সুন্দৰ জাতীয় সাজপাৰে আপুনি জিলিকি থাকক,  শান্তিৰে থাকক ৷ আমাক মৗঙ ফীৰ পৰা আৰ্শীবাদ কৰক তাৰেই কামনাৰে চিলাই ছিপ কু ঞিউ ৰঙ্ বয় বয়